مزمور دوازدهم

مزمور دوازدهم

1.                 برای سالار مغنیان بر شمینیت، مزمور داوید

2.                 ای خد.اوند نجات بده زیرا که مردم متقی نابود شده‌اند، و امناء از میان بنی‌آدم نایاب گردیده‌اند

3.                 همه به یکدیگر دروغ می‌گویند، به لب‌های چاپلوس و دل منافق سخن می‌رانند

4.                 خد.اوند همة لب‌های چاپلوس را منقطع خواهد ساخت، و هر زبانی را که سخنان تکبرآمیز بگوید

5.                 که می‌گویند بزبان خویش غالب می‌آییم، لب‌های ما با ما است، کیست که بر ما مسلط باشد

6.                 خد.اوند می‌گوید به سبب غارت مسکینان و نالة فقیران اینک برمی‌خیزم، و او را در نجاتی که برای آن آه می‌کشد برپا خواهم داشت

7.                 کلام خد.اوند کلام پاکی است، نقرة مصفای در قال زمین که هفت مرتبه پاک شده است

8.                 تو ای خد.اوند ایشان را محافظت خواهی نمود، از این دوره و تا به ابد محافظت خواهی فرمود

9.                 شریران بهر جانب می‌خرامند، وقتی که پلیدی در بنی‌آدم اوج می‌گیرد